Лічбавае тэлебачаньне

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Стандарты лічбавага вяшчаньня па краінах

Лічбавае тэлебачаньне — адлюстраваньне тэлевізійнага сыгналу(en) пасьлядоўнасьцю лічбавых спалучэньняў электрычных імпульсаў. Праз адсутнасьць назапашваньня скажэньняў сыгналу пры перадачы на вялікую адлегласьць захоўвае якасьць перадачы тэлевізійных відарысаў. Дазваляе апрацоўку на кампутары і стварэньне аўтаматызаваных прыладаў падрыхтоўкі тэлеперадачаў. Пры пуску па каналах сувязі ўжываецца лічбавая мадуляцыя і шматкратнае сьцісканьне лічбавага патоку, што забясьпечвае перадачу ў тэлевяшчаньні некалькіх тэлеканалаў высокай выразнасьці ў паласе частасьцяў аднаго. Узьдзеяньне пры перадачы (перашкодаўстойлівае кадаваньне, зьмяншэньне лішкавасьці), прыёме (узмацненьне, лічбавая апрацоўка, дэмадуляцыя(en)) і відэазапісе ажыцьцяўляецца на лічбавы тэлесыгнал, які пераўтвараецца ў аналягавы сыгнал перад узнаўленьнем (на экране)[1].

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Анатоль Ткачэнка. Лічбавае тэлебачаньне // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1999. — Т. 9. — С. 327. — 560 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0155-9