Анатоль Куляшоў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Анатоль Куляшоў
Міністар унутраных справаў Беларусі
2 чэрвеня 2009 — 11 траўня 2012
Прэзыдэнт: Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар: Сяргей Сідорскі
Папярэднік: Уладзімер Навумаў
Наступнік: Ігар Шуневіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 25 ліпеня 1959 (64 гады)
Алі-Байрамлы (цяпер Шырван), Азэрбайджанская ССР
Адукацыя:
Узнагароды:
мэдаль „За заслугі ў ахове грамадзкага парадку“ юбілейны мэдаль «60 гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—19145 гг.» мэдаль «За бездакорную службу» мэдаль «За бездакорную службу» II ступені За службу Радзіме
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Куляшоў.

Анато́ль Ні́лавіч Куляшо́ў (нар. 25 ліпеня 1959 году ў горадзе Алі‑Байрамлы ў Азэрбайджанскай ССР) — беларускі палітык, міністар унутраных справаў Рэспублікі Беларусь (2 чэрвеня 2009 — 11 траўня 2012). Генэрал-лейтэнант міліцыі.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Скончыў Менскую школу МУС СССР (1986) і Акадэмію МУС СССР (1992).

У органах унутраных справаў з 1980 году. З 8 траўня 2001 году быў начальнікам упраўленьня ўнутраных справаў Гомельскага абласнога выканаўчага камітэту[1]. 2 чэрвеня 2003 году стаў начальнікам упраўленьня ўнутраных справаў Менскага гарадзкога выканаўчага камітэту[2].

29 жніўня 2008 году быў прызначаны намесьнікам міністра ўнутраных справаў Рэспублікі Беларусь. 5 сьнежня таго ж году, пасьля адстаўкі Аляксандра Шчуркі, заняў пасаду першага намесьніка міністра ўнутраных справаў Рэспублікі Беларусь й начальніка крымінальнай міліцыі Рэспублікі Беларусь.

6 красавіка 2009 году быў прызначаны в.а. міністра ўнутраных справаў Рэспублікі Беларусь. 2 чэрвеня 2009 году быў прызначаны міністрам[3].

28 траўня 2007 году ўзнагароджаны Ганаровай граматай Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь[4].

11 траўня 2012 году Аляксандар Лукашэнка сваім указам адправіў у адстаўку Анатоля Куляшова і прызначыў на ягонае месца Ігара Шуневіча, які да гэтага служыў у КДБ[5].

Санкцыі ЭЗ[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

2 лютага 2011 году трапіў у Чорны сьпіс ЭЗ[6]. У абгрунтаваньні Эўрапейскай рады(be) было ўказана, што Куляшоў актыўна ўдзельнічаў у рэпрэсіях супраць грамадзянскае супольнасьці ў Беларусі і як міністар унутраных справаў камандаваў войскамі, якія жорстка здушылі мірныя дэманстрацыі 19 сьнежня 2010 году ды праявілі гонар за гэтую адказнасьць[7].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Указ Президента Республики Беларусь от 8 мая 2001 г. №244 «О назначении А.Н.Кулешова начальником управления внутренних дел Гомельского облисполкома» (рас.)
  2. ^ Указ Президента Республики Беларусь от 2 июля 2003 г. №281 «О назначении А.Н.Кулешова начальником главного управления внутренних дел Минского горисполкома»(недаступная спасылка) (рас.)
  3. ^ Указ Президента Республики Беларусь от 2 июня 2009 г. № 280 «О назначении А.Н.Кулешова Министром внутренних дел Республики Беларусь»(недаступная спасылка) (рас.)
  4. ^ Постановление Президиума Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь от 28 мая 2007 г. №569-ПСР3 «О награждении А.Н.Кулешова Почетной грамотой Национального собрания Республики Беларусь»(недаступная спасылка) (рас.)
  5. ^ Александр Лукашенко освободил Анатолия Кулешова от должности Министра внутренних дел (рас.)
  6. ^ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС (бел.). Наша Ніва (2011-10-11). Архіўная копія ад 2017-10-22 г.
  7. ^ COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Анатоль_Куляшоў&oldid=2298941»