Вяляцічы (Берасьцейская вобласьць)
| Вяляцічы | |
| трансьліт. Vialiacičy | |
 Царква Раства Багародзіцы | |
| Першыя згадкі: | XV стагодзьдзе |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Берасьцейская |
| Раён: | Пінскі |
| Сельсавет: | Плешчыцкі |
| Насельніцтва: | 39 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 165 |
| Нумарны знак: | 1 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°1′34″ пн. ш. 26°9′3″ у. д. / 52.02611° пн. ш. 26.15083° у. д.Каардынаты: 52°1′34″ пн. ш. 26°9′3″ у. д. / 52.02611° пн. ш. 26.15083° у. д. |
Вяляцічы на мапе Беларусі ±   Вяляцічы | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Вяля́цічы[1] — вёска ў Плешчыцкім сельсавеце Пінскага раёну Берасьцейскай вобласьці, разьмешчаная за 11 км на паўднёвы ўсход ад Пінску, 186 км ад Берасьця, 15 км ад чыгуначнай станцыі Пінск на лініі Берасьце — Гомель, на аўтадарозе Вялікія Дворцы — Кнубава.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У XV стагодзьдзі сяло і гаспадарская ўласнасьць у Пінскім княстве. Згадваецца ў прывілеях вялікіх князёў Вітаўта і Казімера Ягайлавічаў баярам Вяляціцкім на іх выслугу (маёнткі). У 1524 годзе каралева Бона Сфорца пацьвердзіла былыя прывілеі Івану і Сямёну Вяляціцкім «…иж они мают именье, отчизну свою, в повете Пинском, напервей двор у Велятычох…». У сярэдзіне XVI стагодзьдзя ў сумесным валоданьні Дамановічаў, Ясковічаў, Петрашковічаў, між якімі ў 1551 годзе маёнтак быў падзелены. У 1580 годзе паводле тэстамэнта Тацяны Іванаўны Вяляціцкай маёнтак перайшоў да яе дачкі Ганны Ванкевічавай — жонкі старосты Азярніцкага Васіля Ванкевіча, частка маёнтку — Марціну Ступінскаму.
У канцы XVI стагодзьдзя сяло ў Пінскім павеце Берасьцейскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага, шляхецкая ўласнасьць. У XVIII стагодзьдзі згадваецца ў прывілеі Тышкевічам (1764), маёнтак.
Пасьля Другога падзелу Рэчы Паспалітай у складзе Расейскай імпэрыі. З 1796 году ў Пінскім павеце Менскай губэрні. У 1826 годзе пабудавана Багародзіцкая царква. У 1860-я сяло і маёнтак, цэнтар сельскай грамады ў Хойнаўскай воласьці, уласнасьць Скірмунтаў. У 1897 годзе сяло ў Лемяшэвіцкай воласьці.
У 1921—1939 гадах у складзе Польскай Рэспублікі, вёска ў Лемяшэвіцкай гміне Пінскага павету Палескага ваяводзтва.
З 1939 году ў БССР. З 4 сьнежня 1939 году вёска ў Пінскім павеце Пінскай вобласьці, з 15 студзеня 1940 году ў Пінскім раёне, з 12 кастрычніка 1940 году — цэнтар сельсавету. У Вялікую Айчынную вайну зь ліпеня 1941 да ліпеня 1944 году акупаваная нямецкімі войскамі, якія ў чэрвені 1944 году зьнішчылі 62 двары. Пасьля вайны адбудавана.
З 1954 году ў Берасьцейскай вобласьці. У 1960 годзе вёска ў Плешчыцкім сельсавеце. У 1970 годзе ў складзе калгасу імя Горкага.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XIX стагодзьдзе: 1897 — 38 двароў, 258 жыхароў (сяло); сядзіба — 5 двароў, 10 жыхароў
- XX стагодзьдзе: пачатак XX ст. — 58 двароў, 231 жыхар (сяло); маёнтак — 25 жыхароў; 1921 год — 47 двароў, 261 жыхар; 1940 год — 75 двароў, 333 жыхары; 1960 год — 183 жыхары; 1970 год — 131 жыхар; 1999 год — 41 жыхар; канец XX ст. — 25 двароў, 38 жыхароў
- XXI стагодзьдзе: 2005 год — 42 жыхары, 20 двароў; 2010 год — 39 жыхароў
Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Царква Раства Багародзіцы (1826, рэканструяваная ў 1980-х — пачатку 1990-х)
- Мэмарыяльная дошка Францішку Савічу
Ураджэнцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Францішак Савіч (1815—1845) — палескі паэт, публіцыст, удзельнік вызваленчага руху
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 237
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 4, кн. 2. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2007. — 608 с.: іл. ISBN 978-985-11-0388-7. С. 349—350
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вяляцічы (Берасьцейская вобласьць) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў