Вільгельм Калінскі
Вільгельм Калінскі (6 сакавіка 1747, Варшава — 20 студзеня 1789) — дзяяч каталіцкай царквы, пэдагог. Доктар тэалёгіі (1783).
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Паходзіў з шляхецкага роду Калінскіх. З 1762 году ў ордэне ксяндзоў-місіянэраў. Навучаўся ў Сандаміры і Варшаве. 3 1772 году сьвятар, прафэсар Сэмінарыі Сьвентакшыскага ў Варшаве. 3 1774 году прафэсар гісторыі царквы ў Віленскай сэмінарыі, адначасна цэнзар. Быў дарадцам біскупа Ігнація Якуба Масальскага ў справах асьветы і царквы. Разам з Тамашам Гусаржэўскім рэфармаваў сэмінарыю. 3 1782 году выкладаў на катэдры гісторыі царквы і маральнай тэалёгіі ў Галоўнай школе ВКЛ.
Аўтар шматлікіх моваў і казаньняў, у тым ліку трох моваў да сялянаў Паўлаўскай рэспублікі, у якіх падтрымаў рэформы П. К. Бжастоўскага, заклікаў сялян да сумленнасьці, працавітасьці і г. д.[1]
Творы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Kazania i mowy. T. 1 — 2. — Warszawa, 1791.
- Kazania i mowy. T. 1 — 2. — 3 wyd. — Warszawa, 1808.
- Początki historii naturalnej dla dyieci. — Wilno, 1780.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Калінскі Вільгельм // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 20.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
|
|
На гэты артыкул не спасылаюцца іншыя артыкулы Вікіпэдыі. Калі ласка, прастаўце спасылкі на яго ў іншых артыкулах. |
|---|
