Турна Малая
| Турна Малая | |
| трансьліт. Turna Malaja | |
| Першыя згадкі: | 19 стагодзьдзе |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Берасьцейская |
| Раён: | Камянецкі |
| Сельсавет: | Відамлянскі |
| Насельніцтва: | 26 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1631 |
| Паштовы індэкс: | 225053[1] |
| Нумарны знак: | 1 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°15′0″ пн. ш. 23°47′0″ у. д. / 52.25° пн. ш. 23.78333° у. д.Каардынаты: 52°15′0″ пн. ш. 23°47′0″ у. д. / 52.25° пн. ш. 23.78333° у. д. |
Турна Малая на мапе Беларусі ±   Турна Малая | |
Ту́рна Мала́я[2] — вёска ў Камянецкім раёне Берасьцейскай вобласьці, на левым беразе ракі Градаўка, на паўднёвым усходзе мяжуе з аўтадарогай Берасьце — Каменюкі (Р83), за 17 км на поўдзень ад Камянцу, за 19 км на поўнач ад Берасьця, за 26 км на паўночны захад ад чыгуначнай станцыі Жабінка на лініі Берасьце — Баранавічы. Уваходзіць у Відамлянскі сельсавет.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- канец XIX ст.: маёнтак Турна ў Турнаўскай воласьці Берасьцейскага павету Гарадзенскай губэрні Расейскай імпэрыі, уласнасьць графа Міхаіла Грабоўскага, зямельныя ўгодзьдзі складалі 1500 дзесяцінаў.
- 1897: паводле перапісу 127 жыхароў, вінакурны завод.
- 1905: 139 жыхароў.
- 1921: у складзе Турнаўскай гміны Берасьцейскага павету Палескага ваяводзтва міжваеннай Польшчы.
- 1939: у складзе Берасьцейскай вобласьці БССР.
- 1940: вёска Турна Малая ў Турнаўскім сельсавеце Камянецкага раёну Берасьцейскай вобласьці, 14 двароў, 75 жыхароў.
- 1954: у Відамлянскім сельсавеце.
- 1959: 62 жыхары.
- 1970: 52 жыхары.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 2010 год — 26 жыхароў
- 2005 год — 26 жыхароў, 14 двароў[3]
- 1999 год — 22 жыхары
Геаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У тым жа сельсавеце за 1,5 км на паўночны ўсход ад вёскі Турна Малая месьціцца вёска Турна Вялікая.
Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У складзе ААТ «Агра-Турна».
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Белпошта
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 163
- ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 4. Кн. 2. — Менск, 2007. С. 92
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 4, кн. 2. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2007. — 608 с.: іл. ISBN 978-985-11-0388-7. С. 92.