Міхаіл Мінковіч
| Мінковіч Міхаіл Аляксандравіч | ||||
| Міністар культуры БССР | ||||
|---|---|---|---|---|
| красавік 1964 — 1971 | ||||
| Папярэднік: | Георгі Кісялёў | |||
| Наступнік: | Юры Міхневіч | |||
| Асабістыя зьвесткі | ||||
| Нарадзіўся: |
6 верасьня 1914 в. Кіраёва, цяпер Дубровенскі раён | |||
| Памёр: | 17 жніўня 1971 (56 гадоў) | |||
| Партыя: | КПСС | |||
| Бацька: | Аляксандар Мінковіч | |||
| Адукацыя: | Мінскі пэдінстытут (1935) | |||
| Узнагароды: |
| |||
Мінко́віч Міхаі́л Алякса́ндравіч (6 верасьня [ст. ст. 24 жніўня] 1914, в. Кіраёва, Горацкі раён Магілёўскай губэрні, цяпер Дубровенскі раён — 17 жніўня 1971) — дзяржаўны дзяяч БССР, міністар культуры БССР (1964-1971). Кандыдат філялягічных навук (1954). Падпалкоўнік запасу. Удзельнік нямецка-савецкай вайны.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Нарадзіўся 6 верасьня [ст. ст. 24 жніўня] 1914 ў сям’і рабочых у в. Кіраёва Горацкага павету Магілёўскай губэрні (цяпер Дубровенскі раён Віцебскай вобласьці). Пасьля заканчэньня Менскага пэдагагічнага інстытуту ў 1935 годзе[1] працаваў выкладчыкам Менскай ваеннай вучэльні. У 1936—1937 гадох — у Чырвонай Арміі. Ад 1939 году займаў пасаду намесьніка загадчыка аддзела студэнцкай моладзі. Ад 1944 году — старшыня Камітэту па радыёвяшчаньні пры Савеце Народных Камісараў БССР. Ад 1946 году — сакратар ЦК ЛКСМБ (Ленінскі камсамол савецкай моладзі Беларусі)[2]. Адначасова прызначаны старшынём Камітэту культурна-асьветных устаноў Савету міністраў БССР. Паміж 1947 і 1951 балятаваўся ў дэпутаты Вярхоўнага Савета БССР па Охаўскай выбарчай акрузе № 325. У 1953—1956 гг. — першы сакратар Бягомльскага Раённага камітэту Камуністычнай партыі Беларусі (КПБ). У 1954 абараніў дысэртацыю на тэму «Разьвіцьцё культурна-асьветніцкай работы ў БССР і яе асноўныя формы: (паводле матэрыялаў пасьляваеннага пэрыяду)»[3]. Атрымаў ступень кандыдата філялягічных навук (паводле іншых зьвестак — пэдагагічных[2]). З кастрычніка 1956 году — намесьнік, першы намесьнік міністра, з красавіка 1964 — міністар культуры БССР. На XXI, XXII, XXVI ды XXVII зьездах КПБ абіраўся ў ЦК. Дэпутат Вярхоўнага Савету БССР 3, 5—8-га скліканьняў.
Узнагароджаны ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі, 3 іншымі ардэнамі, медалямі. Згодна з пастановай Савету Міністраў БССР за №33 ад 11 лістапада 1971 году імем Міхаіла Мінковіча названая бібліятэка №10 Менску[4][5].
Бібліяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Мінковіч М. А. Культурна-асветная работа ў вёсцы. — Мн.: Дзярж. выд-ва БССР, 1950. — 94 с.
- Минкевич М. А. Расцвет социалистической культуры белорусского народа за годы Советской власти: Материал в помощь лектору. — Мн.: 1967. — 21 с.
- Мінковіч М. Асноўныя формы і метады культурна-асветнай работы ў вёсцы. — Мн.: Дзярж. выд-ва БССР, 1953. — 187 с.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Беларуская савецкая энцыкляпэдыя. У 12 т.Т.7. Манцякі — Паддубічы / Беларуская Савецкая Энцыклапедыя; Рэдкал.: П. У. Броўка (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1973. С. 214.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Мінковіч М. А. Прыдзвінскі край - Выдатныя і знакамітыя людзі
- ^ а б Памяць: Гіст.-дак. хроніка Дубровенскага р-на. Кн. 1. — Мн., 1997. C.514.
- ^ Развитие культурно-просветительной работы в БССР и ее основные формы: (по материалам послевоенного периода): автореферат диссертации на соискание ученой степени кандидата филологических наук / М. А. Минкович. — Минск, 1954. — 19 с.
- ^ Пастанова Савета Міністраў Беларускай ССР 11 ноября 1971 г. № 333
- ^ Библиотеки Республики Беларусь и зарубежных стран
| |||||