Контын
| Контын лац. Kontyn | |
| Contina | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Contus + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Кондзін, Кундзін, Гондын, Гунтын |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Контын» | |
Контын, Кондзін, Кундзін, Гондын, Гунтын — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гундын, Гонтын, Гунтын, Кундын або Контына (Gundin, Gontinus[1], Guntin, Cundin, Contina[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) паходзіць ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[4].
Адпаведнасьць імя Гунцін германскаму імю Gundin (Guntin) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[5].
У Прусіі бытавала імя Гундын: Hanke Gundyne (1419 год)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Конътыновы чоловекъ (22 чэрвеня 1415 году)[7]; j. m. pana Stefana Uwoynia Kondzinowa (15 сакавіка 1680 году)[8].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Контын — літоўскі баярын, які атрымаў ад вялікага князя Вітаўта чалавека ў Калтынянскай воласьці (Жамойць)[9]
Кундзіновічы (Kundzinowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[10].
Гондыны (Gondyn) гербу Радван[11] — літоўскі шляхецкі род[12].
У XVI ст. існаваў маёнтак Гунтыны ў Жамойцкім старостве[13].
На 1906 год існавалі вёска і фэрма Кундзенішкі ў Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[14].
Контын (Kontien) — былая вёска каля Караляўцу ў Прусіі[15].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII–XII). — Tübingen, 1999. P. 249.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 33, 96.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 695.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1964. P. 86.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 37.
- ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 383.
- ^ Raganu teismai Lietuvoje. — Vilnius, 1987. P. 306.
- ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). P. 499.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 610.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 274.
- ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 4. — Warszawa, 1907. S. 262.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 87.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 110.
- ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 21.