Наваградзкі сквэр
Наваградскі сквер — пляц ў Вільні, акаймаваны вуліцамі Пілімо, Наваградскай і Вінгру. Уключаны ў Рэестр культурных каштоўнасцей, унікальны код 10366 .
Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Рынак дроў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
На месцы скверу ў 18 ст. пачатку 19 ст злачынцаў каралі стоўбам на плошчы. 19 ст — першай палове 20 ст на гэтым месцы ужо быў рынак дроў. у 1899 годзе сквер і вуліцу Навагародская ад дроўнага рынку да Аляксандраўскага завулка (суч. вул. Альгерда) былі брукаванымі. Да 1904 г на рынку ладзілі гандаль коньмі, але з-за перанаселенасці гандляроў і павелічэння канакрадства гарадская дума вырашыла перанесці гандаль конямі на Шніпішкаўскую плошчу каля вуліцы Кальварыйскай. Па дадзеных 1898 г быў зацверджаны расклад конскіх кірмашоў, яны ладзіліся два разы на год: 3-9 сакавіка і 3-9 верасня . 1905 год 21 кастрычніка на плошчы адбыўся мітынг пратэсту супраць царскай улады. Падчас сутыкненняў з паліцыяй і войскам загінулі 7 чалавек, дзесяткі атрымалі раненні.
у 1907 годзе Гарвыканкам пачаў разглядаць пытанне аб усталяванні на дроўным рынку каменных шапікаў для продажу рыбы і іншых прадуктаў харчавання. у 1908 годзе інжынер Казімер Дабашынскі пабудаваў рыбны гандлёвы павільён на абумоўленую суму 2380 руб.
Па Другой святовай вайне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У савецкі час на скверы працавалі падпольныя прыбіральні. У 1968 год быў пабудаваны шкляны павільён для гандлю кветкамі, распрацаваны архітэктарам Ніёле Вайчунене яшчэ ў 1961 годзе. У павільёне размясціўся фірмовая крама Кайшадорскага гадавальніка. Па праекце павільён складаўся з васемнаццаці калюмн, якія падтрымлівалі дах, і 34 шыбавых сцен, а таксама быў непакрыты ўнутраны дворык. Пазней павільён быў прыватызаваны, у ім адна за адной размясціліся піцэрыя, начны клуб і бар. 2009—2014 гг павільён быў пазакінуты, з 2014 г у будынку адноўлены бар.
|
|
|---|
