Сярэднебеларускія гаворкі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Сярэднебеларускія гаворкі беларускае мовы на мапе Беларусі (фіялетавы колер)

Сярэднебеларускія гаворкі, або Віленска-Маладэчанскія гаворкі[1] — група пераходных гаворак беларускай мовы, у якіх сумяшчаюцца рысы паўночна-ўсходняга і паўднёва-заходняга дыялектаў. Сярэднебеларускія гаворкі (перш за ўсё ваколіц Менска) ляжаць у аснове сучаснай літаратурнай беларускай мовы.[2]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ «Янка Купала – ня толькі носьбіт віленска-маладэчанскіх гаворакасновы сучаснае літаратурнае мовы, але і адзін са стваральнікаў апошняе.»https://www.svaboda.org/a/bielaruskija-miakkija-huki/26948647.html
  2. ^ Кондрашов Н. А. Белорусский язык // Славянские языки. М., 1986. С. 96—106.  (рас.)