Азьвін
| Азьвін лац. Aźvin | |
| Asvin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Asc + Wino Asi + Wino |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Азьвін» | |
Азьвін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Асквін, Асьвін або Ашвін (Ascwin, Assuin, Asvin[1], Aschwin) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова аск- (эш-, эс-) (імёны ліцьвінаў Яскольд, Есьман, Яшмант; германскія імёны Askold, Esmann, Eschmunt) паходзіць ад германскага askiz 'ясень, ясеневая дзіда'[3], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[4].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Ясьвін (Jaswin)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: ziemie Jaźwiny miedzy rzeką Jabłonką liezącą (6 сьнежня 1527 году)[6]; до ручая прозываемого Ясвина, и тамъ дей надъ тымъ ручаемъ Ясвиномъ (4 лютага 1585 году)[7]; Jugielowa, wdowa Azwina (20 лістапада 1604 году)[8].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асьвіновічы (Oświnowicz) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай з Кіеўскага ваяводзтва[9].
На 1906 год існавалі вёскі Вялікія і Малыя Язьвіны і Сяліба Язьвіны ў Себескім павеце Віцебскай губэорні[10].
Назву Язьвіны маюць вёскі на гістарычных Меншчыне, Піншчыне і Случчыне. На гістарычнай Піншчыне існуе вёска Язьвінкі, у гістарычнай Прусіі — возера Осьвін.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Ray O. Vore navne: en etymologisk navnebok med fyldige utredninger. — Chicago, 1944. S. 42.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 132, 149—150.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 8.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 148.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 1 (1380—1584). — Vilnius, 1998. P. 130.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 55.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 21.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 9. — Warszawa, 1938. S. 217.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 368.