Гервін
| Гервін лац. Giervin / Hiervin | |
| Gerwin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gero + Wino |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гірвен, Кервін, Гервен |
| Зьвязаныя імёны | Winiger |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гервін» | |
Гервін (Гірвен, Гервен), Кервін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гервін, Гірвін або Кервін (Gerwin, Girwin, Kerwin) і Вінігер (Winiger) — імёны германскага паходжаньня[1][2][3]. Іменная аснова -гер- (-гар-, -гір-) (імёны ліцьвінаў Гералт, Гермонт, Бутгер; германскія імёны Gerolt, Geromont, Butger) паходзіць ад стараісьляндзкага geirr, стараверхненямецкага gēr 'дзіда'[4], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[5].
Адпаведнасьць імя Гервін германскаму імю Gerwin сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіс Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[6].
У Прусіі бытавала імя Girwyn / Gerwin[7]. У 1642 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Michael Gerwin, Mariaeburgensis Prussus, у 1648 годзе — Samuel Gerwin, Mariaeburgensis Borussus[8].
Германскае імя Gerwin бытавала ў XV ст. у Рызе[9].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Гервін (Gerwin) і Гервіновіч (Gierwinowicz)[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мартинъ Кгирвеновичъ (1528 год)[11]; Maćko Gierwenowicz z Stasiem synem (27 ліпеня 1553 году)[12]; Петръ Васковичъ Кервиновъ[a] (1567 год)[13]; Adrian Gierwin… Obywateli Wilenscy (21 ліпеня 1660 году)[14]; Adrian Gierwin Mieszczanin y Kupiec Wilenski (22 жніўня 1661 году)[15]; Gierwiny… Gierwinięty (1744 год)[16].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Гервін († 1103) — біскуп Ам’ену
- Марцін Гірвенавіч — біржанскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Пётар Васькавіч Кервінаў — баярын Дарагічынскага павету Падляскага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналіся сяло Гарвінічы каля Дрысьвятаў і лясная ўвалока Гервіны каля Відуклі[17].
У XVI ст. існавала «зямліца» Гервінішкі (Гервинишки) у Жамойцкім старостве[18].
У гістарычнай Прусіі існуе вёска Кервіны.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ У гэтым попісе часам выкарыстоўваюцца канструкцыі кшталту «Юри, Бартошовъ сынъ», «Климонтъ, Яновъ сынъ», «Якубъ Доминиковъ» і пад.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 587—588, 1613.
- ^ Kohlheim R., Kohlheim V. Duden Das große Vornamenlexikon. — Dudenverlag, 2007.
- ^ Gerwin, Nordic Names
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 98.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1964. P. 84.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 33.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 433, 502.
- ^ Siliņa-Piņķe R. Rufnamen in Riga im 15. Jahrhundert: Überlegungen über eine schichtenspezifische Namengebung // Die Stadt und ihre Namen. Bd. 2, 2013. S. 243.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 116, 122.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 167.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 96.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 883—884.
- ^ XVII a. vidurio Maskvos okupacijos Lietuvoje šaltiniai. T. 1: 1657—1662 m. Vilniaus miesto tarybos knyga. — Vilnius, 2011. P. 453—454.
- ^ XVII a. vidurio Maskvos okupacijos Lietuvoje šaltiniai. T. 1: 1657—1662 m. Vilniaus miesto tarybos knyga. — Vilnius, 2011. P. 552.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 191.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 71.