Бутар
| Бутар лац. Butar | |
| Butter | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Buto + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Бутэр, Ботар, Бутыр |
| Зьвязаныя імёны | Гарбут |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бутар» | |
Бутар (Бутэр, Бутыр), Ботар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Ботар або Бутар, пазьней Бутэр (Botthar, Butaharjis[1], Butter) і Гербота (Herbothe) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) паходзіць ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[3], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[4], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[5], германскага heru 'меч'[6].
У 1648 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Christophorus Botticher, Regiomontanus Borussus[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: люди наши Здитовскии… Ходоръ Бутыревичъ (26 траўня 1520 году)[8]; Михайло Бутеревичъ, въ него сыновъ два Ясько, Онцыпоръ (23 кастрычніка 1597 году)[9]; Iwan Butyra, pryhonnik (1722 год)[10].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Антон і Лука Бутары — жыхары вёскі Ашнарова (Івянецкае графства), якія ўпамінаюцца ў 1776 годзе[11]
Бутэры — парафіяне царквы ў Чашніках на 1888—1905 гады[12].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася дворышча Бутэраўшчызна (Бутеревщизна) у сяле Дубае[13].
На 1906 год існавала вёска Ботары (Баторы) у Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[14].
На памежжы гістарычных Аршаншчыны і Віцебшчыны існуе вёска Бутары, на гістарычнай Віцебшчыне — вёска Бутрава.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 111.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 323, 767.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 496.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 1452.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 617.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 27. — Витебск, 1898. С. 310.
- ^ Яўген Анішчанка, Дяковщина инвентарь 1776 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 7 сьнежня 2018 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Приход и прихожане церкви Чашники Лепельского уезда, Архіў гісторыка Анішчанкі, 10 чэрвеня 2015 г.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 3.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 111.