Мілейкава (Магілёўская вобласьць)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Мілейкава
лац. Milejkava
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Магілёўская
Раён: Амсьціслаўскі
Сельсавет: Падсолтаўскі
Насельніцтва: 260 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2240
Паштовы індэкс: 213489
СААТА: 7246836041
Нумарны знак: 6
Геаграфічныя каардынаты: 54°7′52″ пн. ш. 31°31′26″ у. д. / 54.13111° пн. ш. 31.52389° у. д. / 54.13111; 31.52389Каардынаты: 54°7′52″ пн. ш. 31°31′26″ у. д. / 54.13111° пн. ш. 31.52389° у. д. / 54.13111; 31.52389
Мілейкава на мапе Беларусі ±
Мілейкава
Мілейкава
Мілейкава
Мілейкава
Мілейкава
Мілейкава

Міле́йкава[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Княгіні. Уваходзіць у склад Падсолтаўскага сельсавету Амсьціслаўскага раёну Магілёўскай вобласьці.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Мілейка

Міліка або Мілека (Milike, Mielecke) — імя германскага паходжаньня[2][3]. Адпаведнасьць літоўскіх імёнаў на -ейка (-іка) германскім імёнам з суфіксам -к- (Вілейка — Wilico, Мінейка — Minnico, Радзейка — Radecke < Radacho і г. д.) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[4].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1910 год — 380 чалавек[5]
  • 1999 год — 312 чалавек
  • 2010 год — 260 чалавек

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Магілёўская вобласць: нарматыўны даведнік / І. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2007. — 406 с. ISBN 978-985-458-159-0. (djvu). С. 270.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1123.
  3. ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 63.
  4. ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161—162, 167.
  5. ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 86.