Міхаіл Гарбачоў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Міхаіл Гарбачоў
па-расейску: Михаил Горбачев
прэзыдэнт СССР
15 сакавіка 1990 — 25 сьнежня 1991
Папярэднік: няма (пасада заснаваная)
Наступнік: няма (пасада скасаваная)
Генэральны сакратар ЦК КПСС
11 сакавіка 1985 — 23 жніўня 1991
Папярэднік: Канстанцін Чарненка
Наступнік: няма (пасада скасаваная)
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 2 сакавіка 1931(1931-03-02)[1][2][3][…]
Памёр: 30 жніўня 2022(2022-08-30)[4][5] (91 год)
Партыя:
Сужэнец: Раіса Гарбачова[d][8]
Дзеці: Ірына Вірганская[d]
Бацька: Sergey Gorbachev[d]
Маці: Maria Gorbacheva[d]
Адукацыя:
Узнагароды: Нобэлеўская прэмія міру (1990)
Міхаіл Гарбачоў

Міхаі́л Сярге́евіч Гарбачо́ў (нарадзіўся 2 сакавіка 1931 году, Прывольнае, Стаўрапольскі край, РСФСР30 жніўня 2022, Масква, Расея) — генэральны сакратар ЦК КПСС з 11 сакавіка 1985 году па 23 жніўня 1991 году, першы і апошні прэзыдэнт СССР з 15 сакавіка 1990 году па 25 сьнежня 1991 году. Былы глава Гарбачоў-Фонду. Меў шэраг узнагарод і ганаровых званьняў, найбольш вядомая зь якіх — Нобэлеўская прэмія міру 1990 году. Зь дзейнасьцю Гарбачова на пасадзе главы КПСС і СССР зьвязаная маштабная спроба рэфармаваньня — Перабудова, якая скончылася распадам Савецкага Саюзу, а таксама завяршэньнем халоднай вайны. Пэрыяд кіраваньня Гарбачова ацэньваецца неадназначна. У 1990 годзе Ўнівэрсытэт Аляскі прысвоіў Гарбачову званьне ганаровага прафэсара гуманітарных навук[9].

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гарбачоў памёр увечары ў аўторак, 30 жніўня 2022, пасьля цяжкай і працяглай хваробы, заявілі журналістам у Цэнтральнай клінічнай бальніцы ў Маскве.

Гарбачоў і Беларусь[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1986 годзе Гарбачоў, атрымаўшы ліст беларускай інтэлігенцыі пра крытычны стан беларускай мовы, накіраваў у Менск адмысловую камісію. Кіраўніцтву ЦК КПБ давялося карэктаваць сваё стаўленьне да моўнай палітыкі.

Заява пра ўтварэньне Аргкамітэту БНФ «Адраджэньне» у кастрычніку 1988 году пачыналася з узгадкі пра перабудову «распачатую лепшымі сіламі КПСС». Аналягічныя адсылкі рабіліся і ініцыятарамі Народных Франтоў тагачасных рэспублік Балтыі.

Міхаіл Гарбачоў прыязна ставіўся да Васіля Быкава і Алеся Адамовіча, спрабаваў абараніць іх (няўдала) ад артадаксальнага камуністычнага кіраўніцтва БССР. Ён наведаў цырымонію разьвітаньня з Адамовічам у студзені 1994 году і даў вялікае інтэрвію беларускай службе Радыё Свабода пра Васіля Быкава на 40-ы дзень сьмерці[10] .

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]