Уральская мыш
| Уральская мыш | |
 | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы (Animalia) |
| Тып | Хордавыя (Chordata) |
| Падтып | Хрыбетныя (Vertebrata) |
| Надкляса | Чатырохногія (Tetrapoda) |
| Кляса | Сысуны (Mammalia) |
| Падкляса | Зьвяры (Theria) |
| Інфракляса | Пляцэнтарныя (Placentalia) |
| Атрад | Грызуны (Rodentia) |
| Сямейства | Мышы (Muridae) |
| Род | Apodemus |
| Від | Apodemus uralensis |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Micromys minutus (Pallas, 1811) | |
| Арэал | |
| |
| Арэал | |
Уральская мыш (Apodemus uralensis) — від сысуноў сямейства мышы Muridae.
Вонкавы выгляд[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Даўжыня цела 85–102 мм, даўжыня хваста 64–97 мм, даўжыня вушэй 14–16 мм, маса 12–26 г. Верх заходніх папуляцый шэра-карычневы, а азіяцкіх папуляцый — могуць сустракацца жывёлы са сьветла-пяшчанымі або чырванавата-карычневымі адценьнямі. Ва ўсіх папуляцыях маецца выразная мяжа белага ніжняга боку са сьветла-шэрым бляскам. Акрамя таго, хвост падзелены на карычневы верх і бялёсы ніз. Верхнія паверхні рук і ног белыя.
Распаўсюджваньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Сустракаецца ў Эўропі і Азіі ад Чэхіі да пн.-зх. Кітая; на вышынях ад 0 да 3000 м.
Насяляе ўзьлесак і адкрытыя месцы пражываньня, прылеглыя да лясоў. У Анатоліі і на Каўказе звычайна сустракаецца ўздоўж ручаёў у лясах з густым хмызьняковым ярусам. У Еўропе ён сустракаецца ў розных месцах пражываньня, уключаючы ворныя палі, сухія лугі і вільготныя лясы.
Лад жыцьця[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Большую частку часу праводзіць на зямлі. Від актыўны ў прыцемках або ўначы паміж вясной і восеньню, а днём сьпіць у падземных норах. У цёплыя месяцы яны ляжаць блізка да паверхні. Яны капаюць сабе норы або захопліваюць норы іншых жывёл, напрыклад, палявых мышэй або кратоў. Норы некалькіх асобін часта знаходзяцца побач, і тэрыторыі самцоў перакрываюцца тэрыторыямі некалькіх саміц. Самастойна выкапаныя норы проста пабудаваны з галоўным праходам, камерай і выхадам. Акрамя гэтай нары, уральская мыш можа хавацца ў натуральных ямах у зямлі або кароткачасовых норах. Пры зімовым будаўніцтве самыя глыбокія ўчасткі могуць быць на 1,5 метра пад зямлёй. Цэнтральная камера ізалявана лісьцем і травой і напоўнена запасамі ежы. Гэтую зімовую нару могуць дзяліць саміца і яе маладняк і самец.
Пасля зімы рацыён складаецца пераважна з бесхрыбетных. Калі развіццё расьліны прагрэсуе, уральская мыш пераходзіць на вэгетарыянскую дыету. Улетку пераважна сілкуецца насеньнем, пладамі, травой, кветкамі, нектарам і пылком. Увосень рацыён складаецца пераважна з пладоў, а насеньне адносіцца да зімовай нары. У дадатак да гэтага запасу уральская мыш есьць карані і клубні або іншыя часткі расьлін, якія знаходзіць зімой пад снежным покрывам.
Уральская мыш мае адзін вывадак (па 2–4 дзіцяняці) вясной і адзін — на пачатку восені.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
 |
Гэта — накід артыкула па заалёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |