Ліль (футбольны клюб)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ліль (футбольны клюб)
Поўная назва Lille Olympique Sporting Club Lille Metropole
Заснаваны 23 верасьня 1944
Горад Ліль
Стадыён П’ер-Маруа
Умяшчальнасьць: 50 186
Прэзыдэнт Аліўе Летанг[d]
Кіраўнік Жэрар Лёпэс[d]
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Ліга 1
 · 2022—2023 5 месца
Хатнія колеры
Выязныя колеры
Трэція колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
losc.fr (фр.)

«Ліль» (па-француску: Lille) — францускі футбольны клюб з гораду Лілю. Заснаваны ў 1944 годзе ў выніку зьліцьця двух клюбаў «Алімпік Ліль» і «СК Фіў». Чатырохразовы чэмпіён Францыі (1946, 1954, 2011, 2021), шасьціразовы ўладальнік Кубка Францыі. Поўны назоў клюбу — Lille Olympique Sporting Club Lille Metropole.

«Ліль» і «Рэд Стар» зьяўляюцца адзінымі францускімі клюбамі, якія запар тройчы перамагалі ў розыгрышы Кубка Францыі. У 2011 годзе клюб заваяваў Кубак Францыі й чэмпіёнам краіны[1]. Самым пасьпяховым пэрыядам «Лілю» былі дзесяцігодзьдзі з 1946—1956 гады, калі камандаў кіравалі Джордж Бэры й Андрэ Шаўва[2].

«Ліль» мае даўняе суперніцтва з суседзямі клюбам «Лянс», дэрбі паміж гэтымі двума клюбамі завецца Дэрбі-дзю-Нор. Ад 2016 году «Ліль» належыць Жерару Лопесу. У студзені 2002 году Мішэлю Сэйду, францускі бізнэсовец і кінапрадусар набытыў акцыі клюбу, а праз два гады набыў і кантрольны пакет.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

«Ліль» быў створаны 23 верасьня 1944 году ў выніку зьліцьця прафэсійных клюбаў «Алімпік Ліль» і «Фіў». Працэс перамоваў пачаўся ў 1939 годзе, але пасьля няўдалай спробы дамовіцца аб зьліцьці, «Алімпік» аб’яднаўся зь мясцовым клюбам «Iris Club Lillois». Аднак, з-за Другой сусьветнай вайны й адмены прафэсійнага футболу падчас дзеяньня рэжыму Вішы ў Францыі, клюб правёў большую частку гэтага пэрыяду ў аматарскіх лігах. У 1944 годзе клюб «Фіў», нарэшце, пагадзіўся на зьліцьцё. Тым ня менш, частка чальцоў аб’яднаньня, які прадстаўлялі інтарэсы клюбу «Iris Club Lillois» адмовіліся ад зьліцьця, бо ў выніку аб’яднаньне азначала, што клюбу прыйдзецца стаць прафэсіянальным. Рознагалосьсі паміж «Алімпікам» і «Iris Club» прывялі да расколу клюбаў. У выніку, арыгінальны «Алімпік Ліль» аб’яднаўся з клюбам «Фіў». Клюб быў першапачаткова быў названы «Stade Lillois» і гуляў пад гэтай назвай у двух таварыскіх матчах перад сэзонам 1944—1945 гадоў. 10 лістапада 1944 году, пасьля пасяджэньня дырэктараў, клюб зьмяніў сваю назву на клюб «Алімпік Ліль Спортынг Клюб» (франц. Lille Olympique Sporting Club). Такім чынам клюб захаваў назву першапачатковага клюбу «Алімпік», а таксама абрэвіятуру SC, якая мелася ў клюбу «Фіў». Пасьля гэтага былі прыняты хатнія чырвона-белыя колеры, як колеры «Алімпіку», і гасьцявы камплект сіняга колеру, як колеры клюбу «Фіў». Былы прэзыдэнт Люі Эно быў прызначаны першым прэзыдэнтам клюбу.

Пасьля вайны вярнуўся ў «Ліль» і прафэсійны футбол, клюб быўў адразу ўключаны ў Дывізіён 1. Эно запрасіў у клюб ангельца Джорджа Бэры, які ўзначаліў каманду, а таксама былі запрошаны некаторыя былыя гульцы абедзьвюх клюбаў «Фіў» і «Алімпіку», як то Жазэф Жадрэжак, Марсо Самэрлінк, Жуль Біго, Франсуа Бурбот, Жан Барат і Жан Ляшантр. Гульня гэтых футбалістаў прывяла «Ліль» да выхаду каманды ў фінал Кубка Францыі ў 1945 годзе. У фінале «Лілю» супрацьстаяў больш дасьведчаны супраціўнік сталічны клюб «Расінг», у выніку «Ліль» саступіў зь лікам 0:3. У першым сэзоне чэмпіянату Францыі пасьля вайны «Ліль» зьдзівіў многіх, здолеўшы ня толькі перамагчы ў лізе, але й у Кубку Францыі.

Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актуальны на 11 лютага 2024 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1 Сьцяг Італіі Бр Віта Манонэ 1988
4 Сьцяг Бразыліі Аб Александру 1999
5 Сьцяг Швэцыі Аб Габрыель Гудмундсан 1999
6 Сьцяг Альжыру ПА Набіль Бэнталеб 1994
7 Сьцяг Ісьляндыі Нап Гакан Гаральдсан 2003
8 Сьцяг Ангельшчыны ПА Эйнджэл Гомэс 2000
9 Сьцяг Канады Нап Джонатан Дэйвід 2000
10 Сьцяг Францыі ПА Рэмі Кабэльля 1990
11 Сьцяг Альжыру Нап Адам Унас 1996
12 Сьцяг Турэччыны ПА Юсуф Языджы 1997
14 Сьцяг Францыі Аб Самюэль Юмтыці 1993
15 Сьцяг Францыі Аб Лені Яро 2005
16 Сьцяг Славаччыны Бр Адам Якубех 1997
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
17 Сьцяг Анголы Нап Іван Кавалейру 1993
18 Сьцяг Францыі Аб Бафадэ Дыякітэ 2001
19 Сьцяг Партугаліі Нап Т’ягу Мараіш 2003
20 Сьцяг Аргентыны ПА Ігнасьё Мірамон 2003
21 Сьцяг Францыі ПА Бэнжамэн Андрэ 1990
22 Сьцяг Партугаліі Аб Т’ягу Сантуш 2002
23 Сьцяг Косава Нап Эдон Жэгрова 1999
24 Сьцяг Сэрбіі Нап Андрэй Іліч 2000
28 Сьцяг Партугаліі Аб Рафаэл Фэрнандыш 2002
30 Сьцяг Францыі Бр Люка Шэвалье 2001
31 Сьцяг Бразыліі Аб Ісмаілі 1990
32 Сьцяг Францыі ПА Аюб Буадзі 2007

Дасягненьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гульцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Трэнэры[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Джордж Бэры (1944-1946)
  • Андрэ Шаўва (1946-1958)
  • Жак Дэлапо (в.а., красавік 1959-1959)
  • Жуль Вэрдурэн (1959-1961)
  • Жан Барат (1961-1962)
  • Жан Ван Гул (в.а., 1962)
  • Гі Пуйтэвін (1962-1963)
  • Жуль Біго (1963-1966)
  • Жан Ван Гул (в.а., 1966)
  • Даніель Лянгран (1966-1969)
  • Жазэф Жадрэжак (1969-1970)
  • Рэнэ Гардзьен (1970-1973)
  • Жорж Пейрош (1973- лістапад 1976)
  • Шарль Самой (в.а., лістапад 1976-1977)
  • Жазэ Арыбас (1977-1982)
  • Арно Дос Сантас (1982-1984)
  • Жорж Гэлен (1984-1989)
  • Жак Сінтыні (1989-1991)
  • Мілан Дурычыч; Сінтыні (1991-1992)
  • Бруна Мэцу (1992 - люты 1993)
  • Генрык Касперчак (люты 1993 - чэрвень 1993)
  • П'ер Манкоўскі (1993-1994)
  • Жан Фэрнандэс (1994 - жнівень 1995)
  • Жан-Мішэль Кавальлі (жнівень 1995 - сакавік 1997)
  • Эрвэ Гат'е; Шарль Самой (сакавік 1997-1997)
  • Тэры Фражэ (1997 - верасень 1998)
  • Вахід Халілхаджыч (верасень 1998 - сьнежань 2001)

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]