Жында

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Жында
лац. Žynda
Sindo
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Зьвязаныя імёны Сындык, Жындуль, Шымбольт, Сіндэр
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Жында»

Жында — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Сінда, пазьней Зынт (Sindo, Sindt[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -сінд- (-зынд-) паходзіць ад гоцкага sinþs 'дарога, шлях'[3] або германскага sintha 'дарога, падарожжа, вайсковая выправа'[4]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Сындык, Жындуль, Шымбольт, Сіндэр (Шындэр). Адзначаліся германскія імёны Sindico, Sindulus (Sindila), Sinbald (Sendebald), Sinder (Sindheri).

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Zynda, Sindram (Zyndram), Zyndrych[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Żynda (1697 і 1699 гады)[6]; Maryanna Żyndowa (1699 год)[6][a].

У гістарычнай Прусіі існуе вёска Зындаў.

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Таксама:
    • Сімбар: Decz Simborowicz (1563 год)[7], s panem Stanisławem Szymborem (1621 год)[8];
    • Сынтаўт (адзначалася старажытнае германскае імя Sindolt[9]): w filii Syntowtach (1675—1677 гады)[10];
    • Сіндрун: Sindruny (1744 год)[11]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 462.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1340.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 201.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 243.
  6. ^ а б Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 223.
  7. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 400.
  8. ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 42.
  9. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1344.
  10. ^ Žemaičių vyskupijos vizitacija 1675—1677 m. Fontes Historiae Lituaniae. Vol. X. — Vilnius, 2011. P. 931.
  11. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Жында&oldid=2502153»