Твор падкрэсьлівае каштоўнасьць веры й сьціпласьць вясковага насельніцтва. Альхімовіч увекавечыў зямлю — самастойнае, кіраванае сваімі законамі ўтварэньне, — у якой чалавек можа быць няпрошаным госьцем. Намаляваная такім чынам казачная зямля нагадвае паэтычныя творы Адама Міцкевіча, прысьвечаныя літоўскім пушчам. Тытульны крыж і хату за ім на ўскрайку лесу мастак прадставіў у чароўнай нактурнай дэкарацыі, падкрэсьліваючы хуткаплыннасьць жыцьця й прыгажосьць прыроды.
