Гіман
| Гіман лац. Giman / Himan | |
| Gimiman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gimmo + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Кеман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гіман» | |
Гі́ман (Кеман) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гіміман (Gimiman) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак' (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[2]), а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[3], германскага man 'чалавек'[4].
У Беластоку адзначалася германскае прозьвішча Кіман: Henricus Kiman (1761 год), Hermana, Henrycha Kimana (1769 год), Martinus Kiman (1794 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: miasto Knyszyn… Piotr Gemanoicz (1577 год)[6]; wieś Kiemany (1784 год)[7].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гіманы (Gimon) — прыгонныя зь вёсак Аляюнцаў і Маскоўшчыны (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[8].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 641, 1089.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 151.
- ^ Jabłonowski A. Podlasie. — Warszawa, 1908. S. 162.
- ^ Ukmergės dekanato vizitacija 1784 m. Fontes Historiae Lituaniae. Wol. VIII. — Vilnius, 2009. P. 180.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 674.