Парнаграфія ў Аўганістане

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Нэўтральнасьць дадзенага артыкулу выклікае сумненьні.
Глядзіце падрабязнасьці на старонцы абмеркаваньня.

Парнаграфія ў Аўганістане маеца і можа быць купленая і знойдзеная ў сеціве. Аўганістан — краіна зь вялікім уплывам ісламу на грамадзтва, таму слова «парнаграфія» не зусім правільна прымяняць. Больш правільна карыстацца словам непрыстойнасьць, бо ў Аўганістане маецца розьніца ў разуменьні «прыстойнага» й «непрыстойнага» для грамадзкага прагляду. У Эўропе пад уплывам савецкага (атэістычнага) разуменьня жанчын сталі распуснымі, больш таго, сваю распуснасьць яны ня лічаць за распуснасьць.

Пасьля 1979 году Аўганістан быў захоплены савецкім войскам і абвясьцілі адмену ісламскана права. Новы галава краіны разарваў адносіны зь ісламам. Жанчыны ў дзяржаўных установах сталі:

  • адзявацца непрыстойна:
    • валасы на галаве не закрытыя хусткаю,
    • спадніца магла быць вышэй за калені
    • не закрываць рукі, плечы і грудзі вышэй саскоў
  • купацца ў любым месцы у купальніках
  • выходзіць з дому ў любы дзень і нават ноччу
  • пьянстваваць разам з мужчынамі і курыць
  • замужнія жанчыны маглі спаць з многімі мужчынамі
  • незамужнія жанчыны маглі спаць з мужчынамі

Тэлебачаньне, газэты, часопісы запаланілі здымкі жанчын з адкрытымі валасамі галавы, у кароткіх спадніцах, у штанах, у купальніках.

Для ісламу ўсе вышэй напісаныя дзеі — непрыстойнасьць і распуста, а для сучаснае савецка-атэістычнае Эўропы прыстойныя, нават, нявінныя дзеі. Яны ня могуць быць прызнаныя «парнаграфіяю».

У краінах ісламу падзеі ў Аўганістане прывялі да вайны ў нутры краіны. Пасьля вываду савецкага войска ў 1989 годзе й пад ўладаю руху Талібан (1990—2000) было адноўленае ісламскае права. Пасьля захопу заходнімі краінамі ў 2000 годзе Аўганістану, пачаліся зьмены ў праве Аўганістану. Гэта прывяло да ўзмацненьня вайны ў нутры Аўганістану з заходнімі войскамі. У вялікіх местах Аўганістану было адноўленае праціўнае ісламу савецкае разуменьне прыстойных паводзінаў жанчын:

  • адзявацца непрыстойна:
    • валасы на галаве не закрытыя хусткаю,
    • спадніца магла быць вышэй за калені
    • не закрываць рукі, плечы і грудзі вышэй саскоў
  • купацца ў любым месцы у купальніках
  • выходзіць з дому ў любы дзень і нават ноччу
  • пьянстваваць разам з мужчынамі і курыць
  • замужнія жанчыны маглі спаць з многімі мужчынамі
  • незамужнія жанчыны маглі спаць з мужчынамі

Для ісламу ўсе вышэй напісаныя дзеі — непрыстойнасьць і распуста, а для сучаснае савецка-атэістычнае Эўропы прыстойныя, нават, нявінныя дзеі. Яны ня могуць быць прызнаныя «парнаграфіяю».

Дадаткова былі створаныя тэхнічныя магчымасьці для разьвіцьця тэлебачаньня, сеціва. Простыя аўганцы ў вялікіх местах (Кабул, Кандагар, Герат, Джалалабад) змаглі глядзець дзіва, у тым ліку порнавырабы.

У 2022 годзе заходнія войскі былі выведзеныя з Аўганістану, а тут жа ўладу захапіў рух Талібан. Былі вернутыя Талібанам старыя ісламскія правы.

Парнафільмы і перадачы ў жывую празь сеціва караюцца законам. У Латвіі адсутнічаюць прызнаныя законам порнавытворцы, хоць самаробнае порна існуе. Простыя насельнікі краіны могуць грузіць зь сеціва непрыстойнае дзіва і спакойна яго глядзець. Продаж і платны паказ забаронены і караецца законам.

Мінулае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 20 ст. , у Аўганістане парнаграфія была даступная для невялікага кругу асоб. Порнавырабы тайна "па-ціху" прывозілі з-за мяжы, як правіла з Заходняе Эўропы, Францыі, Брытаніі.

Да 19 ст. Аўганістан ня мае доказаў прысутнасьці парнаграфіі, акрамя невялікіх апісаньняў у мусульманскіх пісаньнях. Яны ў большасьці былі для апісаньня грэху і папярэджаньня чыненьня граху. Такі стан быў з-за таго, што архівы дзяржаўныя, асабістыя хаваліся ў месцах, дзе існавалі правіла: пахатлівыя й плоцкія рэчы не маглі там хавацца. Парнаграфія проста выкідалася, спальвалася, або іншым спосабам зьнішчалася, як непатрэбная, непаважная рэч.

У 19 ст. пачалі стварацца архівы: дзяржаўныя, прадпрымальніцкія, багатых асоб. У іх можна знайсьці парнаграфію. Яна была ў асноўным з Францыі: фатаграфіі, кнігі, кіно.

Пасьля 1979 году Аўганістан быў захоплены савецкім войскам і абвясьцілі адмену ісламскага права. Новы галава краіны разарваў адносіны зь ісламам. Жанчыны ў дзяржаўных установах сталі:

  • адзявацца непрыстойна:
    • валасы на галаве не закрытыя хусткаю,
    • спадніца магла быць вышэй за калені
    • не закрываць рукі, плечы і грудзі вышэй саскоў
  • купацца ў любым месцы у купальніках
  • выходзіць з дому ў любы дзень і нават ноччу
  • пьянстваваць разам з мужчынамі і курыць
  • замужнія жанчыны маглі спаць з многімі мужчынамі
  • незамужнія жанчыны маглі спаць з мужчынамі

Тэлебачаньне, газэты, часопісы запаланілі здымкі жанчын з адкрытымі валасамі галавы, у кароткіх спадніцах, у штанах, у купальніках.

Для ісламу ўсе вышэй напісаныя дзеі — непрыстойнасьць і распуста, а для сучаснае савецка-атэістычнае Эўропы прыстойныя, нават, нявінныя дзеі. Яны ня могуць быць прызнаныя «парнаграфіяю».

У краінах ісламу падзеі ў Аўганістане прывялі да вайны ў нутры краіны. Пасьля вываду савецкага войска ў 1989 годзе й пад ўладаю руху Талібан (1990—2000) было адноўленае ісламскае права. Пасьля захопу заходнімі краінамі ў 2000 годзе Аўганістану пачаліся зьмены ў праве Аўганістану. Гэта прывяло да ўзмацненьня вайны ў нутры Аўганістану з заходнімі войскамі. У вялікіх местах Аўганістану было адноўленае праціўнае ісламу савецкае разуменьне прыстойных паводзінаў жанчын:

  • адзявацца непрыстойна:
    • валасы на галаве не закрытыя хусткаю,
    • спадніца магла быць вышэй за калені
    • не закрываць рукі, плечы і грудзі вышэй саскоў
  • купацца ў любым месцы у купальніках
  • выходзіць з дому ў любы дзень і нават ноччу
  • пьянстваваць разам з мужчынамі і курыць
  • замужнія жанчыны маглі спаць з многімі мужчынамі
  • незамужнія жанчыны маглі спаць з мужчынамі

Для ісламу ўсе вышэй напісаныя дзеі — непрыстойнасьць і распуста, а для сучаснае савецка-атэістычнае Эўропы прыстойныя, нават, нявінныя дзеі. Яны ня могуць быць прызнаныя «парнаграфіяю».

Дадаткова былі створаныя тэхнічныя магчымасьці для разьвіцьця тэлебачаньня, сеціва. Простыя аўганцы ў вялікіх местах (Кабул, Кандагар, Герат, Джалалабад) змаглі глядзець дзіва, у тым ліку порнавырабы.

У 2022 годзе заходнія войскі былі выведзеныя з Аўганістану, а тут жа ўладу захапіў рух Талібан. Былі вернутыя Талібанам старыя ісламскія правы.

У 21 ст. сеціва дало магчымасьць і доступ да порнавырабаў невялікае часткі насельнікаў Аўганістану. Большасьць насельніцтва жыве ў сельскае мясцовасьці, дзе няма электрычнасьці.

Чытанка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У сярэднявечным Аўганістане любыя цісьненныя кнігі павінныя былі быць узгодненыя з дзяржаўнымі і шарыяцкімі ўстановамі. У выпадку непрыстойнасьці, яна падлягала суду. Пасьля 1979 году ў Аўганістане стварылі сьвецкія ўстановы вольныя ад шарыяцкага суду, а правасудзьдзе, зьвязанае з непрыстойнасьцю, чынілі ў судзе краіны. Любая кніга перад выданьнем павінна быць мець асобную ільготу на абнародваньне.

Аўганістан з 19 па 20 ст.ст. была пад культурным уплывам Брытаніі. Аднак уплыў не датычыў сямейных адносінаў і адносінаў побытавых.

Фатаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Эратычная фатаграфія

У 1841 годзе Вілям Фокс Тальбат заявіў аб адкрыцьці спосабу множаньня выявы абразу[1].

Асноўным месцам для вытворчасьці порназдымкаў стала Францыя. Іх вывозілі ў Брытанію і іншыя краіны[2]. Іх перапраўлялі поштаю.

Дзіва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Невядома час стварэньня першае порнастужкі ў Аўганістане. У 1970-ыя гады Аўганістан пад уплывам савецкага кіно пачаў ствараць свае айчыннае кіно. Да сярэдзіны 1980-ых гадоў непрыстойнае дзіва здымалася на кінастужкі, а пазьней паступова пачало выцясьняцца відэакасэтамі. Іх можна было глядзець на відэамагнітафонах дома, а не ў кінатэатры. Запіс порна можна было рабіць дома без удзелу многіх людзей. Гэта прывяло да падзеньня расходаў па вытворчасьці порнавырабаў, а гэта прывяло да павелічэньня вытворчасьці порнавырабаў. Іх рабілі ня сотні, а ўжо тысячы ў месяц[2][3].

У краіне неіснуюць прызнаныя дзяржаваю вытворцы порна, але разам з тым вытворчасьць порна забаронае і караецца законам. Самаробнае порна ў краіне вырабляецца і распаўсюджваецца празь сеціва, або паміж людзьмі «з рук у рукі».

Рынак краіны мае ўсе віды порна:

Удзел у ММ, ЖЖ і скоталожніцтва не выдзяляецца асобна ад іншых відаў порнавырабаў, падобна як у Беларусі.

Запіс плоцевага чыну МЖ для прагляду для ўласнага прагляду некараецца. Замужняя жанчына ня можа чыніць плоцкія дзеяньні не са сваім мужам, а запіс аб тым будзе доказам для суду пры вынясеньні кары. Незамужняя жанчына ня можа чыніць плоцкія дзеяньні з мужчынам, бо яны будуць пакараныя дзяржаваю.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ The Calotype Process. Бібліятэка ВНУ м. Глязга (1999). Праверана 19 чэрвеня 2006 г.
  2. ^ а б Chris Rodley, Dev Varma, Kate Williams III (Directors) Marilyn Milgrom, Grant Romer, Rolf Borowczak, Bob Guccione, Dean Kuipers (Cast) (7 сакавіка 2006) Pornography: The Secret History of Civilization. Дзіва Коч. Праверана 21 кастрычніка 2006 г.
  3. ^ That Old Feeling: When Porno Was Chic. Time Magazine (Time inc.) (29 сакавіка 2005). Праверана 16 кастрычніка 2006 г.


Дзеля паляпшэньня артыкулу неабходна:
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Парнаграфія_ў_Аўганістане&oldid=2412955»