Група дваццаці

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
«Група дваццаці»
анг. Group of Twenty

     Дзяржавы-ўдзельніцы

     Іншыя дзяржавы Эўразьвязу

     Дзяржавы-госьці

Абрэвіятура «Г20»
Папярэднік «Група сямі»
Дата ўтварэньня 15 сьнежня 1999 (24 гады таму)
Тып гаспадарчая
Юрыдычны статус міжнародная нарада
Мэта узгадненьне гаспадарчай палітыкі ў адказ на выклікі[1]
Сяброўства 19 дзяржаваў і Эўрапейскі Зьвяз
Афіцыйныя мовы ангельская
Сайт g20.org

«Гру́па дваццаці́»[2] («Вялікая дваццатка», «В20»[3], анг. G20) — штогадовая міжнародная нарада з удзелам урадаў 19 найбольшых дзяржаваў і Эўрапейскага Зьвязу, заснаваная ў сьнежні 1999 году. 19-ю дзяржавамі-ўдзельніцамі «Групы дваццаці» зьяўляюцца:

Урад-старшыня «Групы дваццаці» праводзіць нараду ў сваёй дзяржаве, вызначае парадак дня нарады і зьмяняецца штогод. Пагатоў урад-старшыня супрацоўнічае ў тройцы з папярэдім і наступным урадамі-старшынямі для забесьпячэньня пераемнасьці і згоды між удзельнікамі. Таксама да ўдзелу запрашаюць прадстаўнікоў прынамсі 3-х міжнародных арганізацыяў: Арганізацыя аб’яднаных нацыяў (Нью-Ёрк, ЗША), Міжнародны валютны фонд (Вашынгтон, ЗША) і Сусьветны банк (Вашынгтон). Цягам году праходзіць звыш 50 сустрэчаў (штотыдзень па сустрэчы) міністраў скарбу, амбасадараў па адмысловых даручэньнях, старшыняў галоўных банкаў і кіраўнікоў 19 дзяржаваў і Эўрапейскага Зьвязу. Пры канцы адбываецца сход кіраўнікоў дзяржаваў, якія зацьвярджаюць супольную дэклярацыю аб палітыцы на год. Праца нарады падзяляецца на 2 складнікі:

  • сустрэчы міністраў скарбу, старшыняў галоўных банкаў і іх намесьнікаў наконт 7 справаў — 1) грашовай палітыкі, 2) дзяржаўнага скарбу, 3) валютных курсаў, 4) укладаньняў у інфраструктуру, 5) фінансавага рэгуляваньня, 6) фінансавага ўключэньня, 7) міжнароднага падаткаабкладаньня;
  • сустрэчы амбасадараў па адмысловых даручэньнях і адпаведных міністраў наконт 6 галіновых справаў — 1) палітычны ўдзел, 2) процідзеяньне карупцыі, 3) разьвіцьцё, 4) гандаль, 5) энэргетыка, 6) стаць[5].

Урад Гішпаніі зьяўляецца пастаянным госьцем сустрэчаў. Запрашэньне на сход кіраўнікоў дзяржаваў атрымліваюць таксама ўрады-старшыні прынамсі 2-х рэгіянальных міжнародных арганізацыяў: Афрыканскі зьвяз (Адыс-Абэба, Этыёпія) і Асацыяцыя дзяржаваў Паўднёва-Ўсходняй Азіі (Джакарта, Інданэзія). Таксама ўрад-старшыня «Групы дваццаці» на свой выбар запрашае прадстаўнікоў 2-х дзяржаваў і міжнародных арганізацыяў[6].

Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

26 верасьня 1999 году міністры скарбу і старшыні галоўных банкаў «Групы сямі» запрасілі на першую сустрэчу «Групы дваццаці» 15-16 сьнежня ў Бэрліне (Нямеччына) сваіх калегаў з Эўрапейскага Зьвязу і 12 іншых буйных дзяржаваў: Аргентына, Аўстралія, Бразылія, Інданэзія, Індыя, Кітай, Мэксыка, Паўднёвая Афрыка, Паўднёвая Карэя, Расея, Саудаўская Арабія і Турэччына. Прычынай паслужыла патрэба ў пераадоленьні наступстваў Азіяцкага фінансавага крызісу 1997 году[1]. 15 лістапада 2008 году ў Вашынгтоне (ЗША) адбылася першая сустрэча «Групы дваццаці» на ўзроўні кіраўнікоў дзяржаваў. У 2009—2010 гадах кіраўнікі дзяржаваў «Групы дваццаці» зьбіраліся на нараду двойчы на год.

19 чэрвеня 2012 г. на сустрэчы ў Лос-Кабасе (штат Паўднёвая Ніжняя Каліфорнія, Мэксыка) «Група дваццаці» ўхваліла вылучэньне звыш $450 млрд у Міжнародны валютны фонд на пераадоленьне гаспадарчых забурэньняў[7]. У 2017 годзе на ўдзельнікаў «Групы дваццаці» прыпадала 85% сукупнага прадукту сьвету, 66% насельніцтва Зямлі, 75% міжнароднага гандлю і 80% укладаньняў у сьвеце[8].

Сьпіс нарадаў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сходы кіраўнікоў дзяржаваў[9]
Дата Дзяржава Горад Старшыня
30 лістапада — 1 сьнежня 2018 Аргентына Буэнас-Айрэс Маўрысьё Макры
7-8 ліпеня 2017 Нямеччына Гамбург Ангела Мэркель
4-5 верасьня 2016 Кітай Ханьчжоў (правінцыя Чжэцзян) Сі Цьзіньпін
15-16 лістапада 2015 Турэччына Серык (правінцыя Анталья) Рэджэп Эрдаган
15-16 лістапада 2014 Аўстралія Брысбэйн (штат Кўінзлэнд) Тоні Эбат
5-6 верасьня 2013 Расея Санкт-Пецярбург Уладзімер Пуцін
18-19 чэрвеня 2012 Мэксыка Сан-Хасэ-дэль-Каба (штат Паўднёвая Ніжняя Каліфорнія) Фэліпэ Кальдэрон
3-4 лістапада 2011 Францыя Канны (рэгіён Праванс-Альпы-Лазурны бераг) Нікаля Сарказі
11-12 лістапада 2010 Паўднёвая Карэя Сэул Лі Мён Бак
26-27 чэрвеня 210 Канада Таронта (правінцыя Антарыё) Стывэн Гарпэр
24-25 верасьня 2009 ЗША Пітсбург (штат Пэнсыльванія) Барак Абама
2 красавіка 2009 Вялікабрытанія Лёндан (Ангельшчына) Гордан Браўн
15 лістапада 2008 ЗША Вашынгтон (акруга Калюмбія) Джордж Ўокер Буш
Ранейшыя сустрэчы міністраў[10]
Дата Дзяржава Горад Старшыня
17-18 лістапада 2007 Паўднёвая Афрыка Клейнмонд (Заходнекапская правінцыя) Трэвар Мануэль
18-19 лістапада 2006 Аўстралія Мэльбурн (штат Вікторыя) Стывэн Цімс
15-16 кастрычніка 2005 Кітай Пэкін Цзінь Жэньцын
19-21 лістапада 2004 Нямеччына Бэрлін Ганс Эйхель
26-27 кастрычніка 2003 Мэксыка Марэлія (штат Мічаакан) Франсіско Хіль-Дыяс
22-23 лістапада 2002 Індыя Новы Дэлі Ясвант Сінгх
16-17 лістапада 2001 Канада Атава Пол Мартын
24-25 кастрычніка 2000 Канада Манрэаль (правінцыя Квэбэк) Пол Мартын
15-16 сьнежня 1999 Нямеччына Бэрлін Ганс Эйхель

Крытыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

22 чэрвеня 2010 году міністар замежных справаў Нарвэгіі Ёнас Сьцёрэ ў інтэрвію нямецкаму часопісу заявіў: «„Група дваццаці“ ёсьць самапрызначанай групай. … Мы больш не жывем у XIX стагодзьдзі, калі вялікія дзяржавы сустракаліся і перакройвалі мапу сьвету. Нікому не патрэбны новы Венскі кангрэс». Ёнас Сьцёрэ падкрэсьліў: «Паўднёвая Афрыка ёсьць часткай, але не прадстаўніком Афрыкі. Саудаўская Арабія ёсьць часткай, але не прадстаўніком арабскага сьвету. Тады чаму Эўрапейскі Зьвяз прадстаўлены ў дадатак да 4 асобных дзяржаваў-удзельніцаў ЭЗ і 2-х іншых у якасьці назіральнікаў? Гэта непрымальна». Таксама ён удакладніў: «Гэта будзе абазначаць далейшае паўзучае абясцэньваньне адказных сусьветных арганізацыяў, калі рашэньні прыкладам Сусьветнай арганізацыі здароўя або Сусьветнай гандлёвай арганізацыі будуць дзейсна прымацца „Г20“». Сьцёрэ заўважыў: «малая, самапрызначаная група супраць астатняга сьвету — астатніх 170 або 171 дзяржавы. У такім сьвятле „Група дваццаці“ для міжнароднай супрацы ёсьць адным з найбольшых адкатаў з часоў Другой сусьветнай вайны»[11].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Частыя пытаньні (анг.) // «Група дваццаці», 2018 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  2. ^ Як сусьветнай эканоміцы супрацьстаяць выклікам // Газэта «Зьвязда», 5 верасьня 2016 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  3. ^ У верасьні ў Ханчжоў адбудзецца саміт Вялікай дваццаткі // Газэта «Зьвязда», 29 жніўня 2016 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  4. ^ У Пецярбургу пачаўся саміт дзяржаваў «Групы дваццаці» // Беларуская рэдакцыя Польскага Радыё, 5 верасьня 2013 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  5. ^ Як «Г20» працуе (анг.) // «Група дваццаці», 2018 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  6. ^ Удзельнікі «Г20» (анг.) // «Група дваццаці», 2018 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  7. ^ Коратка // Зьвязда : газэта. — 21 чэрвеня 2012. — № 118 (27233). — С. 1. — ISSN 1990-763x.
  8. ^ Што такое «Г20» (анг.) // «Група дваццаці», 2018 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  9. ^ Папярэднія сходы (анг.) // «Група дваццаці», 2018 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  10. ^ Сустрэчы міністраў фінансаў «Г20» (афіцыйныя дакумэнты) (анг.) // Весткавы асяродак «Г20» пры Таронтаўскім унівэрсытэце (Канада), 2018 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.
  11. ^ Манфрэд Эртэль. «Адзін з найбольшых адкатаў з часоў Другой сусьветнай вайны» (анг.) // Часопіс «Люстэрка» (Гамбург), 22 чэрвеня 2010 г. Праверана 6 сакавіка 2018 г.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]