П’ер Кюры

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
П’ер Кюры
па-француску: Pierre Curie
Дата нараджэньня 15 траўня 1859(1859-05-15)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 19 красавіка 1906(1906-04-19)[1][2][3][…] (46 гадоў)
Месца сьмерці
Прычына сьмерці дарожны інцыдэнт[d][6]
Месца пахаваньня
Месца вучобы Сарбона
Занятак фізык, хімік, прафэсар унівэрсытэту, ядзерны фізык
Навуковая сфэра фізыка
Месца працы Фармацэўтычны інстытут,
Парыскі ўнівэрсытэт,
Школа прамысловай фізыкі
Вядомы як адкрывальнік хімічных элемэнтаў раду і палёну
Навуковы кіраўнік Габрыель Ліпман[7]
Вучні Пол Лянжэвэн[d]
Бацька Эжэн Кюры[d]
Маці Sophie-Claire Depouilly[d]
Дзеці Ірэн Жаліё-Кюры і Ève Curie[d]
Узнагароды Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі (1903)
Подпіс Выява аўтографу

П’ер Кюры́ (па-француску: Pierre Curie; 18591906) — францускі навуковец-фізык, адзін зь першых дасьледчыкаў радыёактыўнасьці, чалец Францускай Акадэміі навук, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па фізыцы (1903; разам са сваёй жонкай Марыяй Складоўскай-Кюры і Антуанам Бэкерэлем). Дачка П’ера і Марыі Кюры Ірэн Жаліё-Кюры таксама стала фізыкам і атрымала Нобэлеўскую прэмію ў галіне фізыкі.

Навуковая дзейнасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы артыкул напісаў сумесна з прафэсарам Парыскага ўнівэрсытэту Дэзэнам у 1880 годзе[8]. П’ер Кюры сфармуляваў шэраг ідэяў сымэтрыі. Ён сьцьвярджаў, што нельга разглядаць сымэтрыю якога-небудзь цела, ня ўлічваючы сымэтрыю навакольнага асяродзьдзя.

Навуковыя дасягненьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Адкрыцьцё п’езаэлектрычнага эфэкту
  • Адкрыцьцё палёну
  • Адкрыцьцё раду

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Pierre Curie // Encyclopædia Britannica (анг.)
  2. ^ а б Pierre Curie // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  3. ^ а б Pierre Curie // Gran Enciclopèdia Catalana (кат.)Grup Enciclopèdia, 1968.
  4. ^ а б Кюри Пьер // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  5. ^ http://www.funtrivia.com/en/subtopics/Scientists-are-Human-Too-293162.html
  6. ^ https://www.agenciasinc.es/Agenda/1906-muere-Pierre-Curie-pionero-en-el-estudio-de-la-radiactividad
  7. ^ Матэматычная генеалогія (анг.) — 1997.
  8. ^ Голин Г. М. Клясыкі фізычнай навукі: Кароткія творчыя партрэты = Классики физической науки: Краткие творческие портреты. — Мн.: Выш. школа, 1981. — С. 91.