Барусія Мёнхэнглядбах

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Барусія Мёнхэнглядбах
Поўная назва Borussia VfL 1900 Mönchengladbach e.V.
Заснаваны 1900
Горад Мёнхэнглядбах, Нямеччына
Стадыён Барусія-Парк
Умяшчальнасьць: 54 057
Прэзыдэнт Рольф Кёнігс[d]
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Бундэсьліга
 · 2022—2023 10 месца
Хатнія колеры
Выязныя колеры
Трэція колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
borussia.de (ням.)​ (анг.)​ (нід.)​ (кіт.)​ (гішп.)

«Бару́сія» (па-нямецку: Borussia) — нямецкі футбольны клюб з гораду Мёнхэнглядбаху. Заснаваны ў 1900 годзе. 5-разовы чэмпіён Нямеччыны і трохразовы ўладальнік Кубка Нямеччыны. Двухразовы ўладальнік Кубка УЭФА (1975, 1979). «Барусія» зьяўляецца адным з самых тытуляваных і найбольш актыўна падтрымоўваюмым заўзятарамі клюбаў Нямеччыны. Клюб налічвае больш за 93 тысячаў сяброў і зьяўляецца шостым паводле велічыні зарэгістраваным спартовым аб’яднаньнем Нямеччыны[1]. Колеры клюбу — зялёны, чорны й белы, а афіцыйны сымбаль — жарабя Юнтэр (ням. Jünter). Поўная назва клюбу — «Borussia Verein für Leibesübungen 1900 eV». Слова «Барусія» ёсьць лацінізаваны варыянт слова «Прусія», папулярная назва для нямецкіх спартовых клюбаў. «Verein für Leibesübungen» азначае даслоўна «спартовае таварыства для цялесных практыкаваньняў» і акрамя футболу ў клюбе маюцца таксама сэкцыі па гандболе й настольным тэнісе.

З 2004 году «Барусія» хатнія матчы праводзіць на «Барусія-Парку», але раней выступала на «Бёкельбэргштадыёне» з 1919 году. Асноўным супернікам клюбу ёсьць «Кёльн», матчы супраць якога маюць імя Райнлядзкае дэрбі[2]. Другаснымі супернікамі ёсьць іншыя дружыны з рурскага рэгіёну, як то дортмундзкая «Барусія», дусэльфорфская «Фартуна» і левэркузэнскі «Баер».

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Раньнія гады[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гульцы «Барусіі» ў 1900 годзе.

У канцы 1899 году група маладых футбалістаў-аматараў з аднаго з раёнаў гораду вырашыла арганізаваць новы футбольны клюб. І ўжо 1 жніўня 1900 году быў афіцыйна зарэгістраваны клюб «Барусія Мёнхэнглядбах», які першапачаткова атрымаў назву «Футбольны клюб Барусія 1900 Мёнхэнглядбах» (ням. «Fußballklub Borussia 1900 Mönchengladbach»). У 1903 годзе клюб быў прыняты ў Райнска-вэстфальскі гульнёвы зьвяз (ням. Rheinisch-Westfälischen Spielverband)[3]. У 1914 годзе было набыта спартовае збудаваньне «De Kull»[4], на месцы якога пасьля перамогі Барусіі Мёнхэнглядбах у фінале кубка Нямеччыны ў 1960 годзе колькасьць месцаў на стадыёне была павялічаная ад 10 000 да 34 500 і была нададзеная новая назва — «Стадыён на Бэкельбэргу» (ням. «Bökelbergstadion»)[5]. Але толькі пасьля Другой сусьветнай вайны пачаўся адчувальны ўздым «Барусіі» — у 1949 годзе атрымаўся выхад у самую высокую клясу ў той час — Найвышэйшую заходнюю лігу (ням. Oberliga West).

Выхад у Бундэсьлігу[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Кваліфікацыйная гульня 1965 году за выхад у Бундэсьлігу супраць «Гольштайну».

24 жніўня 1960 году «Барусія» стала ўладальнікам свайго першага нацыянальнага тытулу — Кубка Нямеччыны, перамогшы ў фінале зь лікам 3:2 футбольны клюб «Карльсруэ»[6]. У наступным годзе клюб атрымаў сваю вядомую назву «Borussia VfL 1900 Mönchengladbach eV»[7]. 26 чэрвеня 1965 году клюб выйшаў у прафэсійную найвышэйшую футбольную лігу Нямеччыны — Бундэсьлігу, заснаваную двума гадамі раней. «Барусія» перамагла ў рэлегацыйных матчах, пасьля таго як скончыла сэзон у Заходняй рэгіянальнай лізе (ням. Regionalliga West) першай. Другую пуцёўку ў Бундэсьлізе ў тым жа годзе таксама ўпершыню разыграла «Баварыя» зь Мюнхэну.

Залатыя гады[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Генэс Вайсвайлер трэнаваў «Барусію» амаль дзесяць гадоў, не зважаючы на тое, што у быцьцё футбалістам гуляў за «Кёльн».

«Глядбах» пачаў свой шлях у Бундэсьлізе ў сэзоне 1965—1966 гадоў. У першым жа матчы клюб згуляў унічыю з нойнкірхэнскай «Барусіяй», а ў першым хатнім матчы глядбахцы ўшчэнт перамаглі бэрлінскую «Тасманію» зь лікам 5:0. У наступным сэзоне клюб паказаў бамбардзірскую здольнасьць, забіўшы 70 галоў. На рахунку нападніка Гэрбэрта Ляўмэна значылася 18 трапных стрэлаў, Бэрнд Руп адзначыўся 16 разоў, а Юп Гайнкес улучыў 14 мячоў у браму супернікаў. Дзякуючы добрай розьніцы мячоў, дружына змагла завяршыць сэзон на 8 месцы ў табліцы. Перамогчы ў матчы 18 туру «Шальке-04» зь лікам 11:0, дружына ўсталявала рэкорд сваёй самай буйной перамогі ў Бундэсьлізе[8]. Посьпехі мелі збочны эфэкт, бо заробная плата гульцоў падскочыла, і таму нялёгка было ўтрымаць добрых гульцоў у клюбе. Юп Гайнкес пераехаў у «Гановэр-96» за 275 тысяч марак, Бэрнд Руп перайшоў у «Вэрдэр», а браўншвайскі «Айнтрахт» падпісаў Гергарда Эльфэрта. Клюб выкупіў Пэтэра Мэера і Пэтэра Дытрыха і тым самым кампенсаваў сыход дасьведчаных гульцоў.

«Барусія» і мюнхэнская «Баварыя» правялі 1970-я гады ў жорсткай барацьбе за перавагу ў лізе. «Баварыя» адкрыла рахунак, стаўшы чэмпіёнам у сэзоне 1968—1969 гадоў, аднак «Барусія» нанесла зваротны ўдар у наступным сэзоне, а потым перамагла й у наступным чэмпіянаце, упершыню ў гісторыі Бундэсьлігі абараніўшы тытул чэмпіёна. 20 кастрычніка 1971 году ў матчы розыгрышу Кубка эўрапейскіх чэмпіёнаў глядбахцы зьнішчылі мілянскі «Інтэрнацыянале» зь лікам 7:1, але вынікі матчу былі ануляваныя УЭФА, бо падчас гульні ў італьянскага нападніка Рабэрта Банінсэньна была кінутая бляшанка з колай, і гульцу, нават, прыйшлося зьвяртацца па мэдычную дапамогу[9]. Пасьля паразы ў гасьцёх у Міляне зь лікам 4:2, паўторны матч у Бэрліне скончыўся без галоў, таму «Барусія» была вымушаная пакінуць турнір. Пасьля вылету «Барусія» атрымала суцяшальную перамогу над «Кёльнам» зь лікам 2:1 у дэрбі Райнлянду і здабыла свой другі Кубка Нямеччыны ў гісторыі. Пераможны гол забіў Гюнтэр Нэцэр, для якога гэты матч стаўся апошнім у складзе клюбу, бо надалей ён перайшоў у табар мадрыдзкага «Рэалу»[10].

Першым фіналам эўракубкаў для клюбу стаў фінальны матч 9 траўня 1973 году. «Лівэрпул» атрымаў перамогу ў першым матчы зь лікам 3:0, які быў перанесены праз моцны дождж. 23 траўня адбылася гульня ў адказ, дзе нямецкія футбалісты дома перамаглі ангельцаў, але толькі зь лікам 2:0, чаго не хапіла дзеля таго, каб здабыць агульную перамогу[11]. Наступныя сэзоны былі адзначаныя сыходам вядомых гульцоў, аднак галоўны нападнік Глядбаху застаўся. У сэзоне 1973—1974 гадоў з 30 галамі на сваім рахунку Юп Гайнкес стаў найлепшым бамбардзірам Бундэсьлігі, упершыню футбаліст мёнхэглябдаскай «Барусіі» дамогся такога рэкорду. У тым першым сэзоне пасьля сыходу Нэцэра «Барусія» фінашавала на адзін пункт ніжэй за «Баварыю». Забіўшы 93 мячы, «Барусія» ўсталявала новы клюбны рэкорд. У наступныя гады «Барусія» сканчвала сэзон на 3, 5 і 2 месцах.

Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актуальны на 11 лютага 2024 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1 Сьцяг Швайцарыі Бр Ёнас Омлін (капітан) 1994
2 Сьцяг Італіі Аб Фабіё К’ярадыя 2005
3 Сьцяг Японіі Аб Ко Ітакура 1997
4 Сьцяг Францыі Аб Мамаду Дукурэ 1998
5 Сьцяг Нямеччыны Аб Марвін Фрыдрых 1995
7 Сьцяг Нямеччыны Нап Патрык Гэрман 1991
8 Сьцяг Нямеччыны ПА Юліян Вайгль 1995
9 Сьцяг Францыі Нап Франк Анара 1996
10 Сьцяг Нямеччыны ПА Флёрыян Нойгаўс 1997
13 Сьцяг ЗША Нап Жардан Сыбачо (ар. Уніён) 1996
14 Сьцяг Францыі Нап Алясан Плеа 1993
17 Сьцяг Францыі ПА Куадыё Канэ 2001
18 Сьцяг Аўстрыі Аб Штэфан Ляйнэр 1992
19 Сьцяг Францыі Нап Натан Н’Гуму 2000
20 Сьцяг Нямеччыны Аб Люка Нэц 2003
21 Сьцяг Нямеччыны Бр Тобіяс Зыпэль 1988
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
23 Сьцяг Нямеччыны ПА Крыстаф Крамэр 1991
24 Сьцяг Нямеччыны Аб Тоні Янчке 1990
25 Сьцяг Нямеччыны Нап Робін Гак 1998
26 Сьцяг Нямеччыны Аб Люкас Ульрых 2004
27 Сьцяг Нямеччыны ПА Рока Райц 2002
28 Сьцяг Армэніі Нап Грант-Леон Ранас 2003
29 Сьцяг ЗША Аб Джо Скалі 2002
30 Сьцяг Швайцарыі Аб Ніка Эльвэдзі 1996
31 Сьцяг Чэхіі Нап Томаш Чванчара 2000
33 Сьцяг Нямеччыны Бр Морыц Нікаляс 1997
39 Сьцяг Аўстрыі Аб Максімілян Вёбэр (ар. Лідс Юн.) 1998
41 Сьцяг Нямеччыны Бр Ян Альшоўскі 2001
43 Сьцяг Нямеччыны Бр Максімілян Бруль 2002
45 Сьцяг Нямеччыны Аб Сыман Вальдэ 2005
49 Сьцяг Японіі Нап Сіё Фукуда 2004

Рэзэрвовая каманда[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ «German Bundesliga clubs membership numbers 2021». Statista.
  2. ^ «Rhineland derby double interview: Yann Sommer and Timo Horn». Bundesliga.
  3. ^ Aretz 2015. С. 12–16.
  4. ^ Aretz 2015. С. 30–35.
  5. ^ asv Был такой стадион. Где раньше играла Боруссия Менхенгладбах (рас.). Scorum. Праверана 23 студзеня 2021 г.
  6. ^ DFB-Pokal 1959/1960 (ням.). Fussballdaten. Праверана 23 студзеня 2021 г.
  7. ^ История команды "Боруссия М" (рас.). Euro-Football.ru. Праверана 23 студзеня 2021 г.
  8. ^ «18. Spieltag, Borussia Mönchengladbach — Schalke 04, 7. Januar 1967». Deutscher Fußball-Bund.
  9. ^ «Jahrhundertteams: Fohlen im Rausch». Der Spiegel.
  10. ^ «Real Madrid und die Deutschen — Eine ganz besondere Beziehung». FIFA.
  11. ^ «UEFA-Pokal-Finale 1973, Nach großem Regen unter die Räder». Borussia Mönchengladbach.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Aretz, Markus; Giebeler, Stephan; Kreuls, Elmar Borussia Mönchengladbach: Die Chronik. — Göttingen: Die Werkstatt GmbH, 2015. — 175 с. — ISBN 9783730702123

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]