Сапежышкі

	Сапежышкі; лац. Sapiežyški
	лет. Zapyškis
Герб Сапежышкаў
Краіна:	Летува
Павет:	Ковенскі
Раён:	Ковенскі
Насельніцтва:	264 чал. (2011);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	54°55′30″ пн. ш. 23°39′0″ у. д. / 54.925° пн. ш. 23.65° у. д.Каардынаты: 54°55′30″ пн. ш. 23°39′0″ у. д. / 54.925° пн. ш. 23.65° у. д.
	Сапежышкі на мапе Летувы Сапежышкі
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Сапежышкі (лет. Zapyškis) — мястэчка ў Летуве, на левым беразе Нёману. Цэнтар староства Ковенскага раёну Ковенскага павету.

Сапежышкі — даўняе места гістарычнай Ковеншчыны.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Назва мястэчка ўтварылася ад прозьвішча яго ўладаньнікаў — Сапегаў^[1].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[4].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Упершыню ўпамінаюцца ў XVI ст., калі вялікі князь Аляксандар перадаў гэтыя землі свайму сакратару Івану Сапегу. У 1578 годзе Сапегі збудавалі тут гатычны касьцёл.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1827 год — 386 чалавек^[5]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Vanagas A. Lietuvos miestų vardai (antrasis leidimas). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. P. 253.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 304.

[1] Vanagas A. Lietuvos miestų vardai (antrasis leidimas). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. P. 253.

[2] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[3] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[5] Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 304.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]