Дакудаў 1

	Дакудаў; лац. Dakudaŭ
	польск. Dokudów
	; Былая ўніяцкая царква
Герб Дакудава
Першыя згадкі:	1504
Краіна:	Польшча
Ваяводзтва:	Люблінскае
Павет:	Бельскі
Гміна:	Белая
Насельніцтва:	281 чал. (2011)
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Паштовы індэкс:	21-500
Нумарны знак:	LBI
Геаграфічныя каардынаты:	51°57′6.1″ пн. ш. 23°12′51.1″ у. д. / 51.951694° пн. ш. 23.214194° у. д.Каардынаты: 51°57′6.1″ пн. ш. 23°12′51.1″ у. д. / 51.951694° пн. ш. 23.214194° у. д.
	Дакудаў на мапе Польшчы Дакудаў
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Дакудаў, Дакудава.

Даку́даў (польск. Dokudów) — вёска ў Польшчы, на рацэ Жарніцы. Уваходзіць у склад гміны Белай Бельскага павету Люблінскага ваяводзтва. Знаходзіцца за 12 км на паўднёвы ўсход ад Белай і за 90 км на паўночны ўсход ад Любліна.

Дакудаў — даўняе магдэбурскае мястэчка гістарычнай Берасьцейшчыны, старажытны замак Вялікага Княства Літоўскага, побач зь мястэчкам праходзіць паўднёва-заходняя мяжа этнічнай тэрыторыі беларусаў. Да нашага часу тут захавалася царква Сьвятой Параскевы Пятніцы, помнік архітэктуры першай траціны XX ст.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы пісьмовы ўпамін пра Дакудаў (пад назвай Леўкава) датуецца 1504 годам, калі Леў Багавіцін надаў ёй Магдэбурскае права. Паводле прывілею вялікага князя Аляксандра тут дазвалялася штогод праводзіць кірмаш і збудаваць замак на месцы старога гарадзішча. Пад 1529 годам мястэчка ўпамінаецца ўжо пад назвай Дакудаў.

Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў Дакудаў увайшоў у Берасьцейскі павет Берасьцейскага ваяводзтва. У XVI ст. у мястэчку дзейнічаў праваслаўны манастыр^[1], які прыняў Берасьцейскую унію. У 1696 годзе ў Дакудаве з фундацыі Караля Станіслава Радзівіла збудавалі новую драўляную царкву. Да 1700 году мястэчка страціла Магдэбурскае права^[2].

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Дакудаў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, ува Ўладаўскім павеце Седлецкай губэрні. Гэта адарвала мястэчка ад губэрняў зь пераважна беларускім насельніцтвам. На 1827 год у Дакудаве было 93 будынкі. У 1875 годзе расейскія ўлады гвалтоўна перавялі тутэйшую царкву пад уладу свайго ўрадавага сыноду (Маскоўскага патрыярхату).

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Дакудаў занялі войскі Нямецкай імпэрыі, папярэдне яго разам з царквой спалілі расейскія войскі.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Дакудаў апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У 1928—1932 гадох тут збудавалі новую ўніяцкую царкву. З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў 1939 годзе Дакудаў занялі войскі Трэцяга Райху.

У 1944 годзе Дакудаў занялі савецкія войскі, па чым яго зноў перадалі Польшчы. У 1947 годзе тутэйшую царкву перарабілі пад касьцёл^[3].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

XIX стагодзьдзе: 1827 год — 561 чал.^[4]
XXI стагодзьдзе: 2011 год — 281 чал.

Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Капліца прыдарожная
Могілкі старыя праваслаўныя
Царква Сьвятой Параскевы Пятніцы (1928—1932, цяпер касьцёл Сьвятой Праксэды)

Страчаная спадчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Царква Сьвятой Параскевы Пятніцы (1696)

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Краявіды Дакудава
Інтэр’ер былой царквы
Прыдарожная капліца
Капліца на могілках
Магіла айца Бжускі

Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Станіслаў Бжуска (1832—1865) — каталіцкі сьвятар, генэрал і капэлян часоў нацыянальна-вызвольнага паўстаньня 1863—1864 гадоў
Амфілохі (Вакульскі) (1862—1933) — праваслаўны сьвятар і япіскап, місіянэр

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Pawluczuk U.A. Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. — Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007. S. 25.
^ Krzysztofik R. Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna. — Katowice, 2007. S. 28—29.
^ Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo lubelskie powiat Biała Podlaska / red. K. Kolendo-Korczakowa, A. Oleńska, M. Zgliński. — Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2006. S. 53-54.
^ Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 93.

[1] Pawluczuk U.A. Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. — Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007. S. 25.

[2] Krzysztofik R. Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna. — Katowice, 2007. S. 28—29.

[3] Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo lubelskie powiat Biała Podlaska / red. K. Kolendo-Korczakowa, A. Oleńska, M. Zgliński. — Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2006. S. 53-54.

[4] Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 93.

[1]

[2]

[3]

[4]