Шаўлі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Шаўлі
лет. Šiauliai
Шаўлі
Герб Шаўляў Сьцяг Шаўляў
Першыя згадкі: 1236
Краіна: Летува
Павет: Шавельскі
Раён: Шавельскі
Мэр: Артурас Вісоцкас[d]
Плошча: 83 км²
Насельніцтва (2018)
колькасьць: 107 086 чал.
шчыльнасьць: 1290,19 чал./км²
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Тэлефонны код: 41
Паштовы індэкс: LT-76001
Нумарны знак: S
Геаграфічныя каардынаты: 55°55′41″ пн. ш. 23°19′0″ у. д. / 55.92806° пн. ш. 23.31667° у. д. / 55.92806; 23.31667Каардынаты: 55°55′41″ пн. ш. 23°19′0″ у. д. / 55.92806° пн. ш. 23.31667° у. д. / 55.92806; 23.31667
Шаўлі на мапе Летувы
Шаўлі
Шаўлі
Шаўлі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.siauliai.lt

Шаўлі (лет. Šiauliai) — горад у Летуве, на беразе Шавельскага возера. Адміністрацыйны цэнтар Шавельскага павету, Шавельскага раёну і Шавелькага гарадзкога раёну. Знаходзяцца на ўсход ад Клайпеды. Плошча 81 км², насельніцтва на 2018 год — 107 086 чалавек (чацьверты велічынёй у краіне). Міжнародны аэрапорт.

Шаўлі — магдэбурскае места гістарычнай Жамойці. У наш час прамысловы, культурны і навуковы цэнтар Летувы.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паводле францускага лінгвіста-германіста Раймонда Шмітляйна, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў, назва Шаўлі паходзіць ад германскага асабістага імя Savalo (Savolus, Sauulo), якое меў біскуп Зальцбургу ў VII стагодзьдзі[1].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Упершыню ўпамінаецца ў 1236 годзе ў зьвязку зь бітвай, якая адбылася тут паміж жамойтамі і войскам Лівонскага ордэна. З 1413 да 1795 году Шаўлі былі сталіцай Жамойцкага княства.

Як горад Шаўлі ўспамінаюцца ў грамаце Жыгімонта Старога ў 1524 годзе. Гарадзкі прывілей горад атрымаў у 1569 году, а з 1589 году тут была ўсталявана каралеўская эканомія, г. зн. увесь прыбытак гораду шоў на кошт караля. Да 1795 году Шаўлі ўваходзілі ў склад Вялікага Княства Літоўскага.

Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Schmittlein R. Quatre toponymes germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1—2, 1949. P. 19.